'k heb op steels-zondagse wijze nog enkele paragrafen in die laatste post van me ingewerkt, o.m. ook om dat negatieve wat beter af te zetten tegen het karakter van 'onze' aanpak die het groteske wel als positief kan pogen te benaderen.
In die zin bedoelde ik ook die wellicht nog mysterieuze verwijzingen naar de 'eigenface' , waar het onvatbare een substantiëel karakter krijgt door een andere invulling van het substantie-begrip: substantiëel is niet (uitsluitend) wat de mens kan vatten, maar wat het (menselijk) systeem kan aanwenden, een algoritmische gemeenplaats, iets wat ik in mijn definietsels aanduid met een 'poortsel'. Dat gaat misschien wat ver richting de Kathedraalse Leer, met haar immer dubieuze status. Wat daarover gezegd wordt, is dan ook niet meteen 'cruciaal' voor het opzet hier, medunkt. Het zet wel wat ramen open, hoop ik dan maar, naar een verte zoals een levend lichaam die in de beweging van het briesje kan ervaren.
Zoals ik eerder al zei, het tempo van opeenvolgende posts hoeft hier helemaal niet zo hoog te liggen, dus ik probeer wat ik dan wél post als het effie kan in de diepte uit te werken. Niets belet je uiteraard om ook in mijn posts te duiken en daar accenten te verschuiven. Het stramien van het 'bloggen' met de keurige aanduidingen van 'dit is toen door die en onder die categorie gepost', is een keurslijf dat best ook elke manier mag als een leeg omhulsel genegeerd of ondergraven.
In die zin bedoelde ik ook die wellicht nog mysterieuze verwijzingen naar de 'eigenface' , waar het onvatbare een substantiëel karakter krijgt door een andere invulling van het substantie-begrip: substantiëel is niet (uitsluitend) wat de mens kan vatten, maar wat het (menselijk) systeem kan aanwenden, een algoritmische gemeenplaats, iets wat ik in mijn definietsels aanduid met een 'poortsel'. Dat gaat misschien wat ver richting de Kathedraalse Leer, met haar immer dubieuze status. Wat daarover gezegd wordt, is dan ook niet meteen 'cruciaal' voor het opzet hier, medunkt. Het zet wel wat ramen open, hoop ik dan maar, naar een verte zoals een levend lichaam die in de beweging van het briesje kan ervaren.
Zoals ik eerder al zei, het tempo van opeenvolgende posts hoeft hier helemaal niet zo hoog te liggen, dus ik probeer wat ik dan wél post als het effie kan in de diepte uit te werken. Niets belet je uiteraard om ook in mijn posts te duiken en daar accenten te verschuiven. Het stramien van het 'bloggen' met de keurige aanduidingen van 'dit is toen door die en onder die categorie gepost', is een keurslijf dat best ook elke manier mag als een leeg omhulsel genegeerd of ondergraven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten