Het Atomium heb ik in mijn jeugd bezocht; dat was leuk hoor!
Ja, natuurlijk, die groteske figuurtjes, duiveltjes - en door wie zou Antonius in de woestijn verleid worden, als het niet de duivel himself was? Eenmaal daar, kun je als "essayist" goed aan de slag. Ook maar tussen aanhalingstekens, want veel is voor dat soort werk niet nodig. Maar de moeite is het allicht wel waard. Enfin, morgen meer.
Inderdaad, een resonantie van het Dante-fragment. Iets maakt zich van iemand meester: wat blijft er over? Soms: "levenssappen die op zinsverbijsterende wijze in het zichtbare gulpen," zoals je zegt, "als een sterk naar het schizoïde neigende auto-destructieve sjamaan die al stervend de grootst denkbare energiën vrijlaat"; soms is dat de lach-energie waarmee het finale ontbreken van ieder spoor wordt bevestigd: in ons lachen weerklinkt hun laatste geblaf/gehuil.
Een Hollandaise! Zo vanuit de blender?
Ik heb het naar mijn zin hiermee, hoor!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten