Oei ik zat nog op je vorige mail te broeden. We zijn net terug van het Atomium, als Belg moet je daar toch 's 1 keer binnen geweest zijn ook. Euh, ja, de kinderen vonden het leuk.
Antonius ( en Dante ook, overigens, waarvoor jij die mooie Staring resonantie hebt aangedragen), wordt vermeld in dat boek over het groteske van Harpham, ook volgens Annie van den Oever een te lezen boek op dit terrein:
http://books.google.com/books?id=
p8csPCj2hPcC&printsec=frontcover&dq=
grotesque&lr=&as_brr=3&hl=nl&source=
gbs_summary_r#PPA5,M1
Wat er in de Antonius iconografie gebeurt, is volgens Harpham een onschadelijk maken van het groteske: het afwijkende wordt ingekapseld tot verzoeking en daardoor ge-de-groteskeerd (hm,sappig clustertje). Veralgemenend daaruit kan je stellen dat de groteske beeldjes in kathedralen enzo ook die functie hebben: al het onbekende, het ambivalente, het ambigue dat eigen is aan de echte, (voor ons dan) positieve levensstroom, wordt teruggedrongen door het tastbaar te maken in de beeltenis en daardoor vatbaar en vooral bestrijdbaar in de verbeelding.
In een minder dogmatische omgeving, bij een vrijere, meer authentieke (?) mythevorming ligt daar allicht je aansluitingspunt: ook zonder 'leer' die van boven af over de hoofden van het plebs wordt neergekieperd, heb je een verwerkingsmethode van het onbestemde nodig, Freud heeft zo het umheimliche op narratieve basis aan het mythische weten linken, Jung laat er zijn archetypen op los, aan Lacan ben ik nog niet toegekomen en Zizek z'n Parallax view staat hier al klaar, maar d'r stond een fameuze dwazigheid in de inleiding en daar moet ik nog van bekomen vooraleer ik mij daar terug aan waag.
Vrouwlief vraagt of ik effie de Hollandaise kom maken, ze kookt heerlijk als ik het niet doe, maar die Hollandaise lukt haar niet.
Antonius ( en Dante ook, overigens, waarvoor jij die mooie Staring resonantie hebt aangedragen), wordt vermeld in dat boek over het groteske van Harpham, ook volgens Annie van den Oever een te lezen boek op dit terrein:
http://books.google.com/books?id=
p8csPCj2hPcC&printsec=frontcover&dq=
grotesque&lr=&as_brr=3&hl=nl&source=
gbs_summary_r#PPA5,M1
Wat er in de Antonius iconografie gebeurt, is volgens Harpham een onschadelijk maken van het groteske: het afwijkende wordt ingekapseld tot verzoeking en daardoor ge-de-groteskeerd (hm,sappig clustertje). Veralgemenend daaruit kan je stellen dat de groteske beeldjes in kathedralen enzo ook die functie hebben: al het onbekende, het ambivalente, het ambigue dat eigen is aan de echte, (voor ons dan) positieve levensstroom, wordt teruggedrongen door het tastbaar te maken in de beeltenis en daardoor vatbaar en vooral bestrijdbaar in de verbeelding.
In een minder dogmatische omgeving, bij een vrijere, meer authentieke (?) mythevorming ligt daar allicht je aansluitingspunt: ook zonder 'leer' die van boven af over de hoofden van het plebs wordt neergekieperd, heb je een verwerkingsmethode van het onbestemde nodig, Freud heeft zo het umheimliche op narratieve basis aan het mythische weten linken, Jung laat er zijn archetypen op los, aan Lacan ben ik nog niet toegekomen en Zizek z'n Parallax view staat hier al klaar, maar d'r stond een fameuze dwazigheid in de inleiding en daar moet ik nog van bekomen vooraleer ik mij daar terug aan waag.
Vrouwlief vraagt of ik effie de Hollandaise kom maken, ze kookt heerlijk als ik het niet doe, maar die Hollandaise lukt haar niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten