Rutger,
'k wou weten waar die middaghitte was, opdat ik ook zou kunnen tasten, want het hagelt hier maar
met aprilse grilligheid. Ik kwam hier op uit, August Vermeylen:
die blik ten! bij die vleesogen! o hemelse stoflijkheid!
Er zit een Muze diep geborgen in de Geugleklieren, ze stipt ons resultaten aan waarin zijzelf heur afgescheurde kleed in repen droog laat zwieren, zodat wij wanhopig tastend naar haar zoeke lijf met museaal gebazel alle tijd om niet verliezen.
dirk
'k wou weten waar die middaghitte was, opdat ik ook zou kunnen tasten, want het hagelt hier maar
met aprilse grilligheid. Ik kwam hier op uit, August Vermeylen:
MISANTHROPIE
Menschen zijn lelijk, met hun lijf mismaakt
Door 't zwoegen, 't droevig kleed en eeuw'ge ziekten
Hun geest is laf, of zij voor 't leven schrikten
't Onloofbare, dat rond uw schijn-zijn waakt
Verkracht smartvleesch, dat nooit de banden braak
Waarin u wevers van den dood verstrikten
Uit duistren nacht! Vleeschoogen die uw blik ten
Hemel nooit hieft, en maar wat stoflijks raakt
Uw beendren zijn verkankerd door de zonde
'k Zou, als 'k uw bleeke mom afscheuren konde
'n Beestmuil zien grijnzen. Dóód zijt gij; gesmoord
Dóód is uw vlam. Rondtastend draait ge, als beesten
Verplet ge elkaar, te zoeken naar één Woord
Dat lang vergeten is uit menschengeesten.
Door 't zwoegen, 't droevig kleed en eeuw'ge ziekten
Hun geest is laf, of zij voor 't leven schrikten
't Onloofbare, dat rond uw schijn-zijn waakt
Verkracht smartvleesch, dat nooit de banden braak
Waarin u wevers van den dood verstrikten
Uit duistren nacht! Vleeschoogen die uw blik ten
Hemel nooit hieft, en maar wat stoflijks raakt
Uw beendren zijn verkankerd door de zonde
'k Zou, als 'k uw bleeke mom afscheuren konde
'n Beestmuil zien grijnzen. Dóód zijt gij; gesmoord
Dóód is uw vlam. Rondtastend draait ge, als beesten
Verplet ge elkaar, te zoeken naar één Woord
Dat lang vergeten is uit menschengeesten.
die blik ten! bij die vleesogen! o hemelse stoflijkheid!
Er zit een Muze diep geborgen in de Geugleklieren, ze stipt ons resultaten aan waarin zijzelf heur afgescheurde kleed in repen droog laat zwieren, zodat wij wanhopig tastend naar haar zoeke lijf met museaal gebazel alle tijd om niet verliezen.
dirk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten